PLATFORM 1 (Magnus Broo, Steve Swell, Ken Vandermark + sekcja rytmiczna)
Skład:
Ken Vandermark: tenor saxophone, clarinet
Magnus Broo: trumpet
Steve Swell: trombone
Joe Williamson: bass
Michael Vatcher:drums
W RAMACH FESTIWALU NOWY WIEK AWANGARDY
Magnus Broo, szwedzki trębacz, improwizator i kompozytor. Urodzony w 1965 roku w Västervik (Smaland), gdzie też zainteresował się jazzem I pobierał pierwsze lekcje u puzonisty Boba Hendersa. Talent jego odkrył na letnim obozie tubista i nauczyciel Rich Matteson, i zaprosił do Stanów celem dalszej nauki. Po powrocie do Szwecji Magnus szybko został członkiem wielu liczących się grup: Fredrik Norén’s band, The Stockholm Jazz Orchestra, Jazz Furniture, Radiojazzgruppen, a w rok potem rozpoczął także współpracę z muzykami sceny free jazzowej (kwintet Atomic, Paal Nilssen-Love, Mats Gustafsson), co otworzyło mu drogę do grania z muzykami amerykańskimi. Jest jednym z założycieli kwartetu 4 Corners (z Paalem Nilssen-Lovem, Kenem Vandermarkiem i Adamem Lane’m), prowadzi też własny zespoły (m.in Magnus Broo Quartet).
Steve Swell – urodzony w Newark w stanie New Jork, 6 grudnia 1954. Amerykański puzonista, improwizator i kompozytor. Aktywny na scenie jazzowej o połowy lat siedemdziesiątych, początkowo grał w zespołach salsy, a także grupach jazzu tradycyjnego. Wkrótce został członkiem big bandów Buddy Richa i Lionela Hamptona. Pierwszym free jazzowym zespołem była Makanda prowadzona przez Kena McIntyre’a. Koncertował i nagrywał z najważniejszymi muzykami amerykańskiej sceny jazzowej: Tim Berne, Joey Baron, Herb Robertson, Jemeel Moondoc, Anthony Braxton, Cecil Taylor, William Parker, Bill Dixon, Butch Morris, John Zorn, Elliott Sharp, Rob Mazurek, Perry Robinson. Jest członkiem wielu grup free jazzowych: Slammin’ The Infinte (Sabir Mateen, Matthew Heyner, Klaus Kugel), Fire Into Music (William Parker, Jemeel Moondoc, Hamid Drake), Unified Theory Of Sound (Cooper-Moore, Matt Lavelle) oraz swojego własnego zespołu Nation Of We (NOW Ensemble). Współpracuje także z muzykami z Europy – m.in z portugalskim saksofonistą Rodrigo Amado oraz z Mikołajem Trzaską.
Ken Vandermark; ur. 1964-09-22, Warwick, Rhode Island (USA), saksofonista, klarnecista, kompozytor i improwizator. Od kilku lat, jeden z najważniejszych muzyków współczesnego jazzu. Rewelacyjnie sprawny saksofonista (przede wszystkim tenorowy) i klarnecista (przede wszystkim basowy). Jego gra na obu tych instrumentach, powoduje, że znaleźć się on powinien pośród najwybitniejszych przedstawicieli obu tych instrumentów we współczesnym jazzie. Winien być jednak postrzegany także jako animator jazzowej sceny. Wielość projektów, które prowadzi doprawdy imponuje. Wczesny okres jego twórczości, to współpraca z rockowym (czy lepiej powiedzieć avant-rockowym) w zasadzie zespołem The Flying Luttenbachers. Zresztą przez całe lata 90. aktywnie włącza się w działalność różnych zespołów awangardowej sceny rockowej, jak Gastr del Sol, czy Jima O’Rourke. Podstawową formą wypowiedzi Vandermarka pozostaje jednak jazz. Już na początku wykluwania się jego jazzowych koncepcji, Vandermark pokazał cały jego eklektyzm, jednak z drugiej strony silnie osadzony w tradycji spod znaku Aylera czy Colemana. Okres ten prezentują nagrania Ken Vandermark Quartet, którego koncepcja przeniesiona została do The Vandermark 5, jednego z kilku najważniejszych projektów Vandermarka. Początkowo The Vandermark 5 sięgał w równym stopniu do tradycji free jazzu, jak i muzyki rockowej, stapiając te dwa światy w jedną formułę, w stopniu chyba dotychczas nieznanym. Od płyty "Acoustic Machine", z muzyki tego zespołu wyeliminowane zostało charakterystyczne dla niej brzmienie przesterowanej gitary, które w największym stopniu odpowiadało za sonorystyczne pokrewieństwo z rockiem. Równolegle z The Vandermark 5, prowadzone jest trio DKV, w skład którego, oprócz Vandermarka, wchodzą Hamid Drake oraz Kent Kessler. Ten zespół, prezentujący akustyczne trio ściśle nawiązuje do tradycji free jazzowej, wywodzącej się z wczesnych form free, dorzucając jednak młodzieńczą witalność. Bardziej rytmiczno-rockową postacią tria jazzowego prezentowanego przez Vandermarka jest Spaceways Incorporated, zespół z udziałem Nate’a McBride’a i Hamida Drake’a, powstały by przypomnieć nagrania Sun Ra. Obecnie prezentujący już własną twórczość, jednak w dalszym ciągu słychać w nim rockową witalność wywiedzioną z "przebojów" Sun Ra. Niezależnie od tych projektów, Vandermark uczestniczy w nagraniach NRG Ensemble, w którym zajął miejsce jego twórcy Hala Russella. Vandermark czynnie włącza się również w projekty powstałe przy współudziale muzyków amerykańskich i z kontynentu europejskiego: od kilku lat jest członkiem tentetu Petera Brötzmanna, a także współprowadzi dwa amerykańsko-skandynawskie projekty: School Days oraz Territory Band. Szczególnie ten ostatni prezentuje prawdziwy melanż różnych inspiracji – od jazzowych po przywodzące na myśl muzykę współczesną. Często także uczestniczy w nagraniach AALY Trio Matsa Gustafssona. Oprócz tych zespołów, Vandermark jest również aktywny w różnego rodzaju okazjonalnych projektach jak, duety (np. z Jebem Bishopem), czy tria (np. z Joe Morrisem, czy Johnem McPhee, czy Pandelisem Karayorgisem). Gra i dotychczasowa aktywność Vandermarka spotkała się w roku 1999 z uznaniem, albowiem dostał on w tym roku nagrodę MacArthura (stając się jej laureatem pośród takich luminarzy jazzu, jak Cecil Taylor, czy Anthony Braxton). Ken Vandermark wielokrotnie koncertował w Polsce, m.in. z DKV Trio (2002), LKV Trio (2003), The Vandermark 5 (2004), które zaowocowało 12-płytowym boksem "Alchemia", Bridge 61 (2005), Free Music Ensemble (2006).
Paweł Baranowski, Diapazon
źródło: diapazon.pl
http://www.kenvandermark.com/
Joe Williamson , urodzony w Kanadzie w 1970 roku, objeżdżał świat jako kontrabasista w przeróżnych składach. Na chwilę obecną osiadły w Sztokholmie. Ostatnie projekty w jakich brał udzieł to m.in. Still Creek, Trapist, Alex Ward and The Dead Ends, Tobias Delius 4tet,Weird Weapons, the Duck Baker Trio, King of Herrings …
Michael Vatcher , rodowity kalifornijczyk, obecnie rezydujący w Amsterdamie; szybko ewoluował od stukania w meble jako dziecko, do lekcji wibrafonu i werbla. W Kaliforni udzielał się w składach z udziałem Michael’a Moore, John’ego Handy oraz Terry’ego Gibbs. Po roku spędzonym w Nowym Jorku, w 1981 roku Vatcher przeprowadził się do Holandii, gdzie grał z takimi grupami jak: Tristan Honsinger Sextet, The Martin Altena Ensemble, John Zorn, The Ex, Roof (wraz z Phil’em Minton, Tom’em Cora oraz Luc’em Ex) i Van Dyke Parks. Jest również stałym akompaniatorem Szkoły Tańca Nowoczesnego w Amsterdamie.
KONCERT W RAMACH FESTIWALU FREE.K
Freeyo to zespół muzyki improwizowanej pochodzący z Trójmiasta. Powołany do życia przez Wojtka Mazolewskiego (lidera i twórcę Pink Freud), Irka Wojtczaka (saksofonistę Tymański Yass Ensemble, Wojtek Mazolewski Quintet, Outlook) oraz Michała Gosa (perkusistę zespołów Rogulus X Szwelas und Gos, Śladami Gagarina, Maszyna do Mięsa). Muzycy współpracowali z takimi artystami, jak John Zorn, Tim Bernie, Dave Douglas, Pat Mastelotto, Trey Gunn. Trio to formuła wymagająca od muzyków największego zaangażowania. Pełne pasji i energii koncerty to znak rozpoznawczy zespołu. Mając w pamięci dokonania The Ornette Coleman Trio, Jimi Hendrix Experience, Cream, Anthony Braxton - Seven Compositions (Trio), Thomas Chapin Trio czy The Thing, muzycy szukają harmonii wspólnego języka muzycznego. Od dłuższego czasu ich nieformalne i przypadkowe spotkania powodowały bardzo energetyczne erupcje muzyczne, którymi cieszyli swoich odbiorców. Pomimo, że każdy z członków Freeyo to bardzo aktywny solista, zachęceni wsparciem i entuzjazmem publiczności postanowili podążać wspólnie nową ścieżką. Zgodnie z maksymą „przygoda, przygoda, każdej chwili szkoda” po jednym z zarejestrowanych radiowych koncertów uznali, że mogą się podzielić tym materiałem muzycznym z publicznością, przygotowując dla niej koncertowy album zatytułowany „Freeyo”. Zawartość tego albumu to muzyka otwarta na nowe i stare horyzonty, gdzie muzycy czerpią pełnymi garściami z polskiego folkloru, muzyki jidysz, zanurzając to wszystko głęboko w wodach najlepszych tradycji free jazzu oraz współczesnej formie improv, co daje bardzo energetyczną żywiołową strukturę muzyczną. Artyści o projekcie mówią tak: „Staramy się wykluczyć wszelką symetrię wprowadzając dynamiczną równowagę, która posiada właściwości destrukcyjno-konstrukcyjne – niszczy poszczególne formy, by wytworzyć rytm wzajemnych czystych relacji”. To trzeba zobaczyć przede wszystkim na żywo. Na koncercie możemy wziąć w tym aktywny udział, doświadczyć bezpośrednio aktu tworzenia. Muzycy, czerpiąc inspirację z życia codziennego i danej chwili, bezpośrednio przenoszą doświadczenia i emocje w uniwersalny świat dźwięków. Możemy się spodziewać zaskakujących efektów dźwiękowych, ponieważ ich domena to inwencja i spontaniczność. Wojtczak, Mazolewski i Gos w specyficzny dla siebie sposób tworzą współczesną formę zespołu muzyki improwizowanej.
www.myspace.com/freeyo